Aldus geschiedde, en zo gaan we dus vandaag op weg van Nieuweschans naar Delfzijl, twee plaatsen met een fatsoenlijke treinverbinding met Groningen. Vlakbij het station van Nieuweschans staat het bord dat het begin van zowel Wad- en Wierdenpad als Noaberpad aangeeft en vanaf hier zijn we dan officieel op weg. We zijn inmiddels zo aan al die saaie verharde wegen van het Pieterpad gewend, dat we net buiten Nieuweschans al in opperste verwarring om ons heen en op de kaart staan te kijken. Er moet hier een weg zijn, maar waar? Er blijkt een verwilderd graspad van de weg af te buigen en dat moeten we op. Binnen vijf minuten lopen we al heerlijk in het niets, over een pad waar het gras tot boven onze knieen reikt. We volgen de spoorweg een tijdje en buigen dan af naar Nieuw-Beerta. Onderweg komen we nog een flinke zwerm bijen tegen die hun honingraat in het gras hebben geparkeerd en niet zo te spreken zijn over ons bezoek. We passeren heel rustig terwijl de beesten chagrijnig om ons heen zoemen, maar ons verder gelukkig met rust laten.
We komen door Nieuw-Beerta en lopen dan de wijdse leegte van Noordoost-Groningen in, op weg naar de zeedijk, die we na ruim 8 kilometer bereiken. Op de dijk houden we een ruime lunchpauze en trek ik mijn nieuwe schoenen aan. Het vorige paar bleek in de loop van de dag veel te klein te worden (mijn voeten te groot dus eigenlijk), dus dit paar wil ik eerst passen nu mijn voeten opgezet zijn van het lopen. Ze zitten prima, dus ik loop hier voortaan op verder.
Na de lunch begint een stuk van 11,5 kilometer over de dijk tot aan Termunten. Het uitzicht is prachtig, de temperatuur is zeer aangenaam en we komen vrijwel geen mens tegen, dus we genieten met volle teugen. Onze enige 'tegenliggers' zijn de schapen, maar die zijn dan ook ruim vertegenwoordigd. We zien er duizenden. Hedzer en Wim hebben zich al verdiept in de verschillende soorten schapendrek, dus dat hoeven wij niet meer te doen. Wel onderscheiden we verschillende soorten schapen: je kunt ze indelen in de categorieen: 'bang', 'erg bang', 'doodsbenauwd' en 'zwaar paranoide'. De laatste soort rent al luid blatend weg als we ons nog ruim achter het hek bevinden.
Heel wat hekken en schapen verder bereiken we tegen etenstijd Termunterzijl, waar tot onze grote vreugde een goed visrestaurant zit. Daar doen we ons tegoed aan zeetong, zalm en heerlijk ijs, blazen nog even uit en gaan dan weer op pad.
Het is nog 10 kilometer tot Delfzijl en dat valt behoorlijk tegen... Het eerste deel is erg mooi, ongeveer tot aan het monument voor Oterdum. Daar begint grofweg het industriegebied van Delfzijl en dat is een stuk minder mooi. We lopen vlak langs de AKZO, die bijna mooi is van lelijkheid en een ontzettende herrie maakt. Er staat een bordje 'levensgevaarlijk verontreinigd' in een of ander poeltje op het fabrieksterrein. Er zwemmen tientallen vogels in... Zo gaat het nog een tijdje door en we zijn dan ook blij als we eenmaal Farmsum bereikt hebben. We besluiten een shortcut naar het station te nemen, we hebben het wel gehad voor vandaag. Nog een halfuurtje met de trein en dan lekker onder de douche! Op het laatste stukje na was dit een prachtige etappe en we verheugen ons al op de etappe van morgen.