Na onze lunch naast het hunebed vertrekken we richting Zuidlaren. De vorige keer dat we dat stuk liepen leek er geen eind aan te komen, nu zijn we tot onze verbazing in no-time in Zuidlaren. Het blijkt maar goed dat we in de tusentijd een nieuw boekje aangeschaft hedden, want de route door Zuidlaren is veranderd ten opzichte van de oude versie (die we dus in november liepen). Toch een nieuw stuk Pieterpad dus.
We verlaten Zuidlaren via het terrein van psychiatrische kliniek Dennenoord, welke trouwens prachtig gelegen is en zelfs is voorzien van een hertenkamp. Daarna onder de snelweg door (daar is ie weer) om ter hoogte van Schipborg de Drentse Aa te volgen richting Gasteren. We lopen deels over bekend terrein, vorige week waren we hier ook al vanuit Zeegse naartoe gelopen. Toch is de route ons niet helemaal duidelijk, de 'houten villa' uit de beschrijving komen we nergens tegen. Of zouden ze dat schuurtje aan de overkant van het weiland bedoelen? Het doet er ook niet veel toe, we komen uit bij het supersmalle bruggetje over de Drentse Aa, zoals gepland. Zo met de eerste voorjaarszon en het ijs nog in de sloten biedt het landschap een prachtige aanblik. Wel jammer dat het pad steeds het fietspad volgt, de kleine paadjes door dit gebied zijn veel mooier weten we uit ervaring.
Onderweg wordt ons door twee wandelaars gevraagd of we toevallig langs de 'parkeergarage' gekomen zijn waar ze hun auto neergezet hebben. We lachen hartelijk om deze verspreking en maken een praatje. Ze blijken ook het Pieterpad te lopen, al doen ze dat vandaag niet. We nemen afscheid en gaan verder naar Gasteren.
Een eindje buiten Gasteren komen we op het Balloërveld, een heideveld waar zo hier en daar wat bomen staan, in kluitjes bij elkaar. Ook staan er een paar intrigerende alleenstaande bomen: lage, maar heel brede en knoestige exemplaren. Na alle fietspaden is het een verademing om eindelijk op een 'echt' paadje te lopen, onverhard en dwars over de hei. Ook hier is het prachtig, de inmiddels laagstaande zon zorgt voor sprookjesachtig licht. Dit laat zich echter lastig vastleggen op foto, aangezien we richting de zon lopen (een probleem wat we de hele dag al tegenkomen, helaas). Wanneer we het eind van het Balloërveld bereiken zien we de toren van Rolde al liggen en enige tijd later lopen we Rolde zelf binnen.
Aangezien we toch nog even op de bus naar Assen moeten wachten en we inmiddels behoorlijk trek hebben, halen we bij de plaatselijke shoarmaboer twee broodjes shoarma, die we buiten op een bankje opeten. Daarna maken we nog een klein wandelingetje door Rolde, waarna we de bus naar Assen nemen. In Assen kunnen we vrijwel meteen in de trein naar Groningen stappen, en ook daar staat de stadsbus al op ons te wachten. Een gesmeerde verbinding dus, en een mooi eind van een geslaagde dag.