Deze keer konden we vrijwel voor de deur beginnen, in park Selwerd, want daar waren we vorige keer geëindigd. Het eerste stuk van de route voerde ons wederom langs een voor ons erg bekend stuk Groningen (namelijk ruwweg van Jeroens voordeur naar de mijne), en liep vervolgens via het Noorderplantsoen, de Noorderhaven, Lage der A, Vismarkt en Folkingestraat naar het station, waar officiëel de volgende etappe begint, namelijk die naar Zuidlaren. Een LAW volgen door je eigen woonplaats is toch wel een heel aparte gewaarwording, je bekijkt je stad opeens met andere ogen. Vanaf het station was de omgeving voor mij al minder bekend, via het zuiden van de stad richting het Hoornsemeer. Jammer dat de route de ringweg zo lang blijft volgen, het geraas van al die auto's past niet bij de verstilde natuur die je ziet. Bij de Helpermolen hebben we even gezeten om te lunchen. Ondanks dat inmiddels de zon doorgebroken was, was het veel te koud om lang stil te blijven zitten, dus gingen we al vrij gauw weer op pad.
Jammer genoeg kwam aan het autolawaai nog lang geen einde, de route volgt richting Haren een flink stuk de A28... Gelukkig volgde na enige tijd de afslag naar Haren via het meerrijke Sassenhein. In november is het daar vrij drassig, maar leverde met de steeds verder doorkomende zon prachtige beelden op. Vervolgens vanaf het zuidelijkste puntje van Haren via de Lutsborgweg richting Harenermolen en Glimmen, en van daaruit verder over de Hoge Hereweg richting Noord-, Mid- en Zuidlaren. Hier werd de route echt mooi, aangezien je vanaf hier in de bossen terecht komt, eerst Appelbergen en vervolgens het Noordlaarderbos. Ook hier was het behoorlijk modderig, maar dat mocht de pret niet drukken. Integendeel, zondagswandelaars die op hun nette schoenen door de blubber proberen te komen zijn erg grappig. Minder grappig was dat die zondagswandelaars op de een of andere manier allemaal een hond bij zich leken te hebben die tegen ons op wilde springen...
Even na Noordlaren passeer je de grens met Drenthe, en het is echt opvallend hoe anders het landschap er dan opeens uitziet: zand i.p.v klei, paarden i.p.v koeien. Erg lang konden we daar echter niet van genieten, want de zon begon al onder te gaan. Dit leverde wel weer hele mooie plaatjes op, ook van de opkomende nevel. Het laatste stukje via Midlaren naar Zuidlaren hebben we in het donker gelopen, waardoor we helaas het hunebed gemist hebben... Dat was helaas niet het enige wat we misliepen, ook de bus in Zuidlaren was ons net te snel af... En de bus van 18 uur kwam vervolgens niet opdagen... Al met al hebben we dus een uur bij de bushalte staan kleumen, maar toen konden we dan eindelijk moe, voldaan en erg koud weer naar huis.
Ook dit was weer een geslaagde etappe, al hebben we besloten voortaan toch wat eerder te vertrekken, zodat we alle moois bij daglicht kunnen bewonderen.