Het is kwart voor vijf 's middags als we het terras van hotel Stegeman in het 'centrum' van Laren verlaten. De etappe Holten-Laren hebben we vandaag al gelopen; nu rest ons nog 14 kilometer en dan hebben we het eerste deel van het Pieterpad achter ons liggen! Het is een prachtige lentedag en veel te warm voor de tijd van het jaar, maar dat vormt wat ons betreft geen probleem.

Al snel verlaten we de bebouwde kom; we lopen een tijdje over akkerland en komen aan het eind van de Lenderinkstege bij een uit grofvuil geconstrueerd soort van Pieterpadmonument, compleet met poort, afvalemmer en een bakje waarin 'kleingeld voor de kleinkinderen' gedeponeerd kan worden. Gelukkig hebben we nog geen (klein)kinderen, dus kunnen we de wandeling gewoon voortzetten zonder in de buidel te hoeven tasten :)

Tot zover vinden we dit best een leuke etappe. Helaas is dit snel over als we op de Dochterense weg geraken. Dit is een vervelend stuk asfaltweg waar we vrij veel auto's en, erger, loslopende waakhonden tegenkomen. Het is ons al eerder opgevallen hoe onbezorgd vele bazen en bazinnen hun 'lieverds' vrij rond laten lopen in de buurt van hun huis, zonder te beseffen dat deze wandelaars vaak als bedreiging zien. Een woest blaffende en grommende hond op je af zien komen zonder dat er een hek tussen jou en het beest zit is niet fijn, daarom raad ik de mensen die deze etappe nog moeten lopen aan een wandelstok mee te nemen of ter plaatse een flinke tak ter hand te nemen. Uiteraard zijn er ook vele uitzonderingen op het voorgaande, ik wil absoluut niet alle hondeneigenaren over één kam scheren.

Na het passeren van het Twentekanaal en de voorlopig laatste waakhond in Groot Boevink volgt er een lang stuk bos waar geen eind aan lijkt te komen. Ik ben zo stom geweest de zitmatjes te vergeten; nu zul je net zien dat alle bankjes bezet zijn. Dan maar pauzeren op een stuk boomstam, maar al na 5 minuten worden we gek van de horzels en andere insecten met steekgerei. Ondertussen beginnen we allebei ook nog aardig moe te worden, kortom we vermaken ons prima. Nog even doorbijten tot ons einddoel Vorden dus, nu nog ongeveer drie kilometer lopen.

Vlak voor Vorden rusten we nog even bij kasteel Den Bramel. Hierna volgt nog een vervelend stuk verkeersweg, maar uiteindelijk komen we dan aan bij het NS-station! Officieel moeten we nog een kilometer om deze etappe af te ronden, maar die doen we de volgende keer wel. Op het perron kunnen we dankzij het omroepsysteem van de NS netjes deelnemen aan de Dodenherdenking, waarna we getrakteerd worden op een ingeblikt Wilhelmus. Dit was, ondanks het mooie weer, een matige etappe met te weinig afwisseling en te veel honden. Wel hebben we het eerste deel van het Pieterpad afgerond, dit vieren we door 's avonds vroeg naar bed te gaan.

De foto's komen binnenkort.